بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد دهاقان

تا آخرین قطره ی خون ایستاده ایم...

بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد دهاقان

تا آخرین قطره ی خون ایستاده ایم...

بسیج دانشجویی دانشگاه آزاد دهاقان
دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان با همت بلند مردم و تلاش جمعی از معتمدان و مسئولان در اسفند ماه ۱۳۶۶ دارای مجوز فعالیت گردید و در سال ۱۳۶۷ با رشته علوم اجتماعی، کار خود را به موازات فعالیت‌های علمی، عملیات اجرایی مجتمع دانشگاه در زمینی به وسعت ۷۰ هکتار در ۳ کیلومتری جاده دهاقان شروع که در مهر ماه ۱۳۷۰ اولین واحد آموزشی آن به بهره‌برداری رسید. با الطاف الهی،‌ نیت خالصانه بانیان، کمک‌های مردم و همت مسئولان روز به روز مراحل رشد و توسعه را سپری نمود و در حال حاضر با درجه بسیار بزرگ و برخورداری از تمامی مقاطع تحصیلی از کاردانی تا دکترای تخصصی جزء واحدهای مطرح منطقه و کشور همانند نگینی در انگشتری شهر دهاقان می‌درخشد. واحد دهاقان با گذشت قریب به 26 سال از زمان تأسیس اکنون در مقاطع کاردانی ، کارشناسی ، کارشناسی ارشد و دکترا دارای 10 رشته فنی مهندسی،23 رشته علوم انسانی، ۱ رشته علوم پزشکی (پرستاری) می‌باشد. جمعیت دانشجویان این دانشگاه تعداد ۶۰۰۰ نفر می‌رسد.این دانشگاه جزء یکی از بزرگ ترین دانشگاه های استان از بعد مساحت و تعداد رشته موجود میباشد.
پیام های کوتاه
تبلیغات
Blog.ir بلاگ، رسانه متخصصین و اهل قلم، استفاده آسان از امکانات وبلاگ نویسی حرفه‌ای، در محیطی نوین، امن و پایدار bayanbox.ir صندوق بیان - تجربه‌ای متفاوت در نشر و نگهداری فایل‌ها، ۳ گیگا بایت فضای پیشرفته رایگان Bayan.ir - بیان، پیشرو در فناوری‌های فضای مجازی ایران
پیوندهای روزانه
محبوب ترین مطالب
آخرین نظرات

۱ مطلب توسط «دانشجوی پیرو خط امام و رهبری» ثبت شده است

به نام خالق عشق و زیبایی

نجف با آن ابهت خاص خود مثل آغوشی بود به گرمی آفتاب و عطوفت و مهربانی مادر...

آرامشی بر جانم افتاده بود و گویا از کودکی در آنجا و در کنار حرم امیرالمؤمنین علیه السلام بزرگ شده بودم و انگار اقامتم ابدی شده بود و چه شیرین، گوئیا غم و غصه های عالم و آدم فراموشم شده بود.

و اما بعد از سه روز گاه رفتن بود سوی کربلا و اندرون من آتشی برپا شده بود، یک دل می گفت بروم وآن دگر می گفت چون بروم؟!

چه غوغایی در دلم برپا بود، امیر دلها دلبری کرده بود و عاشق را یارای جدایی کی روا باشد؟

عشق کار خود را کرده بود ولی به ناچار باید سر به تقدیر جاده می سپردیم، هنگامه رفتن بود و من در دل زمزمه می کردم: « من میرم اما دلم، تو حرمت جا می مونه...» در هجوم باران اشک تصویر حرم در چشمان گم و پیدا می شد، اما یاد کربلا تنها تسلی بر این دل بی تابم بود که سوی قبله شهد و شهادت باید برفت، آنجا را خدا نیز عاشق است...

و راه افتادیم و همچنان من مشغول چند لعن و سلام عاشورا بودم و زیر لب زمزمه هایی داشتم، تا اینکه بعد از عبورهای از کنار موکب هایی که سراسر عشق بود و شور، سراسر معرفت بود و نور؛ حال عجیبی به آدم دست می داد؛

آن همه اخلاص و صفا، این چه سرزمینی است و چه صحنه هایی؟!

من هنوز در تک بیت سفر جا مانده بودم و خادمان پیر و کوچک معراج ها رفته بودند...

*****

ناگهان دنیای از اندوه مرا به خود خواند و من بیچاره تر از بیچارگان عالم در بهت خاکستری خود به فکر فرو افتادم؛

کدامین گناه حالت را پریشان کرده؟

کدامین برخورد تو را دگرگون ساخته؟

سوالاتی بیشمار از اندوه و پریشانی ام بود تا راز این اندیشه را در خود بیابم...

در همین گفتگو یکباره برقی در چشمانم بدرخشید و هم پاسخی بر سائل درمانده داد و هم غمی بر غمهای جانم بیفزود؛

کربلا 25 کیلومتر

صحنه، صحنه ای از حماسه بیداری بود،

یاصاحب الزمان! این چه میدانی است وین چه غوغایی؟!

کربلا ای دیار غمهای زینب، کربلا ای وادی عشق و عطش! من هنوز از این فاصله ها یافتم که کربی است آنجا و بلا

من از اشارتهای اندوه فهمیدم چه بارانی شده ام و من از اشارتهای بیداری فهمیدم که در این حصار اندوه می شود جان سپرد و آسمانی شد ...

حال می فهمیدم معنای قرآن بر نیزه را

حال می یافتم معنای سلوک عاشورایی را

ای ماوای جانهای عاشق بعید می دانم تا کربلا زنده بمانم؛

لبیک یا حسین

لبیک یا شهید...

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۶ اسفند ۹۴ ، ۰۸:۳۸
دانشجوی پیرو خط امام و رهبری