نکات قرآن
الف ـ نماز و قرآن
زنده شدن نماز همان زنده شدن قرآن است، زیرا هر نمازگزار مجبور است که در نمازهای هفده رکعتی خود ده بار سوره حمد را بخواند و چون آن سوره مبارکه که هفت آیه دارد قهراً هر روز هفتاد آیه قرآن را می خواند و سوره دیگری را که بعد از حمد می خوانیم نیز چند آیه دارد که اگر فرض کنیم سوره توحید (قل هو الله احد) باشد، پنج آیه خواهد بود کسی که ده بار در ده رکعت این سوره را بخواند می شود پنجاه آیه. بنابراین مجموع آیاتی که نمازگزار باید بخواند در هر شبانه روز یکصد و بیست آیه خواهد بود و تلاوت این تعداد آیه در هر روز، قرآن را از مهجوریت بیرون می آورد. رابطه انسان و قرآن را در جامعه زیاد می کند، بگذریم که بسیاری از اوقات انسان به جای سوره توحید سوره های دیگر را می خواند که آن نیز سبب حفط کردن سوره ها ست. بعلاوه قرآن و نماز بارها در کنار هم آمده است.«یتلون کتاب الله و اقاموا الصلوه»کسی که قرآن تلاوت می کنند و نماز به می دارند. در جاهای دیگر می خوانیم: یمشکون بالکتاب و اقاموا الصلوه» آری قرآن و نماز در کناز هم هستند و هم در درون هم و کسانی که به قرآن تمسّک کرده و نماز به پا می دارند.
ب ـ نماز همتای رهبری است.
در قرآن دو بار کلمه (و من ذرّیتی) بکار رفته است که هر دو بار از زبان مبارک حضرت ابراهیم است. یک بار زمانی که بعد از آزمایشات بسیار سنگین از طرف خداوند به مقام رهبری رسید فوراً از خدا خواست که ذربه من هم رهبر شوند ولی در جواب شنید ظالم رهبر نمی شود (اگر از ذریه تو ظلمی سر زند رهبر نخواهد شد) بار دیگر در دعائی که برای اقمه نماز داشت فرمود: (و من ذریتی). یعنی خداوندا ذریه و نسل مرا نیز از بر پاکننده گان نماز قرار بده. بنابراین در گرفتن مقام رهبری و اقامه نماز ابراهیم کلمه (و من ذرّیتی) را بکار برد معلوم می شود مقام نماز مثل مقام رهبری و همتای آن است.
ج ـ نماز و رحمت
تکرار لغت رحمت هر روز شصت مرتبه وجود دارد در فرد و جامعه رحمت انسانها به جوش می آید و اگر رحمت به جوش آمد کمک ها، محبت ها، تعاون ها، خیر خواهی ها و عفو و گذشت ها ثمره آن خواهد بود.
