نمازهای معصومین
در مورد نماز پیامبر اکرم(ص) گفته شده است: «رسول اکرم(ص) وقتی به نماز می ایستادند رنگ از صورتشان به رنگ خاکستری در می آمد به خاطر ترس از خداوند و سینه یا دلشان صدای مختصری مانند صدای سینة شخص ترسناک،داشت» در کتاب کیمیای سعادت، در این باره آمده است پیامبر اکرم(ص) فرمود: «بسا که نصیب وی از نماز جز رنج و ماندگی چیزی نیست و این، آن بود که به کالبد، نماز همی کند و به دل غافل» و گفت: «بسیار کس بُوَد که نماز بکند و نماز وی شش یکی یا ده یکی بیش ننویسند و آن مقدار نویسند از نماز هر یکی که به دل اندر آن حاضر بود» همچنین در مورد نماز مولی علی(ع)نقل شده است:«علی (ع)وقتی که وقت نماز می شد می لرزید و رنگ چهره اش از ترس خدا تغییر می کرد، پس گفته شد به ایشان که شما را چه شود؟ حضرت فرمودند: وقت اداء امانتی رسیده است، که خدا آن را بر آسمان ها و زمین عرضه داشت و آنها از قبول آن امتناع ورزیدند و از پذیرفتن آن ترسیدند و انسان آن را پذیرفت. پس نمی دانم آیا نیکو امانت را برداشتم یا خیر؟»فاطمه زهرا(س) هنگام نماز از ترس خدا نفس نفس می زد و امام حسن(ع) هرگاه از وضو فارغ می شدند رنگشان تغییر می کرد و وقتی در این مورد از ایشان سؤال کردند، فرمودند:«کسی که می خواهد بر صاحب عرش وارد شود و به خدمت او برسد سزاوار است که رنگ چهره اش دگرگون شود.»مانند همین حالت در مورد امام سجاد(ع) نیز نقل شده است که حضرتش وقتی وضو می گرفتند. رنگ چهره شان زرد می شد از حضرت اطرافیان سؤال کردند: چرا در هنگام وضو این حالت، به شما دست می دهد؟ حضرت فرمودند: آیا می دانید که در مقابل چه کسی می خواهم بایستم؟» و گفته شده که روزی در حال نماز وداء از شانه آن حضرت افتاد. حضرت تا فراغت از نماز آن را به شانه نیفکندند. از علّت این امر، سؤال کردند. امام فرمود:«وای بر تو آیا می دانی که در مقابل چه کسی ایستاده ام؟ به درستی که نماز بنده، جز به همان مقداری که با توجه و حضور قلب و اقبال به خدا باشد از او پذیرفته نمیشود.» و از امام صادق(ع) نیز نقل شده که فرمودند: پدرم هرگاه برای نماز به پای خواست آن چنان بود که گویا شاخه درختی است که بر آنچه باد حرکت دهد حرکتی از خود ندارد.» اینها و دهها نمونه روایت دیگر که در مورد نمازهای معصومین نقل شده است نشانگر این حقیقت می باشدکه برای نماز ارزش فوق العاده ای قائل بوده اند و در به جا آوردن کامل و با شرایط، اهتمام زیادی ورزیدند. و این را از حالات خاصی که در قبل از نماز و در حال نماز برایشان عارض می شد می توان آشکارا دریافت.
رسول خدا(ص) می فرمود تشنه از آب سیراب و گرسنه از غذا سیر می شود ولی من هرگز از نماز سیر نمی شود. حضرت علی(ع) در نماز غرق در توجه به خدا بود به نحوی که اگر تیر از پای حضرت می کشیدند متوجه نمی شد.
